Szczęście.

Witajcie. :)

Niby z jednej głupia tematyka notki, bo niby, co to jest szczęście, właśnie, co to jest szczęście, bo w zasadzie, co ono ma oznaczać. Na pewno jest czymś trudnym i wymaga od nas wiele pracy. Najgorsze jest w tym wszystkim chyba świadomość, że szczęście nie jest stałe i cały nasz wysiłek może być nieraz na marne.

A więc jak być szczęśliwym?  Hmm… dobre pytanie.

Pytanie, które zadaje sobie chyba niemal każdy człowiek. Każdy tego pragnie i marzy o tym, a niestety nie ma na to lekarstwa.  Możesz być bogaty albo biedny, możesz mieć super cacko albo coś zwykłego w garażu, możesz mieć wille albo zwykły domek, możesz być szczęśliwie zakochanym, ale mimo to odczuwasz jakąś czasami pustkę. Czasem doskwiera Ci coś, jakieś uczucie, że jednak czegoś Ci brak. Zadajesz sobie pytania, analizujesz, wiesz, że jest coś nie tak, szukasz odpowiedzi. Istnieją ponoć poradniki na ten temat. Nie czytam poradników i nie mam też takiego zamiaru, bo moim zdaniem w tych książkach jest jedno i to samo. Człowiek sam musi to jakoś ogarnąć i odnaleźć osobiste lekarstwo by być szczęśliwym. Każdy z nas inaczej zdefiniuje szczęście.

Usiądź i pomyśl, czego pragniesz, o czym marzysz, czego Ci potrzeba  i zacznij to realizować. Najważniejsze, aby odpoczywać, dbać o siebie i sprawiać sobie małe przyjemności, zażywać ruchu, uczyć się na własnych błędach, pamiętać, że nie ma ludzi lepszych ani gorszych, bo po prostu każdy jest wyjątkowy i niepowtarzalny, starać się nie myśleć negatywnie, doceniać to, co ma się, wyznaczać sobie każdego dnia cele, przede wszystkim na każdym kroku uśmiechać się oraz nie wymagać za dużo od siebie jak i także od innych.

Do szczęścia potrzeba czegoś więcej, bo zwykłe zadowolenie zapewniają nam drobne materialne rzeczy.

Ostatnio czytałam książkę „Dom na wybrzeżu" Elizabeth Adler gdzie jedna z głównych bohaterek wypowiadała się tak o szczęściu:

  "...

     -I jakie to uczucie, szczęście?- zapytała.

   Spojrzałam na nią, zdumiona. Ona, dziecko obdarzone miłością i wysoką pozycją społeczną, pyta mnie, podrzucaną sąsiadom, rzadko widującą ojca, czym jest szczęście. Mówi poważnie?

   Naprawdę czekała na moją odpowiedź

     - Długo trwało, zanim to zrozumiałam, Auroro- zaczęłam.-Moim zdaniem szczęście kryje się w drobiazgach. Nie szukaj świętego Graala, ciesz się chwilą. Szczęście to smak czekoladowego herbatnika umoczonego w lodowatym mleku; wyobrażasz sobie goryczkę czekolady i chłód mleka. Szczęście to mruczenie kota skulonego na twoich kolanach; daje ci ciepło i radość. Szczęście jest w radosnym szczekaniu Affare, która spokojnie leży u stóp twojego ojca, gdy wieczorem gracie w tryktraka. Szczęcie to chwila, gdy w tańcu mężczyzna patrzy ci w oczy i w jego wzroku widzisz, że jesteś piękna i że chce z tobą być... Jest w nowej sukni, w której ci do twarzy... W miękkości łóżka, które cię przyjmuje po dniu ciężkiej pracy na słońcu. Jest nawet tu i teraz, Auroro. Jest w nas, siostrach, które razem piją wino i podziwiają zachód słońca.

   Wpatrywała się we mnie czarnymi oczami.

     - I to wszystko?- zapytała ze smutkiem.

  ..."

Ot całe szczęście jest w drobiazgach, których na co dzień nie dostrzegamy.

Pozdrawiam. 

Mania.