Zmiana.

Życie toczy się nieuchronnie do przodu. Późno wieczorem siedzę na łóżku albo leżę i czytam, po kilkunastu stronach porządnie mocno oczy mi się kleją więc gaszę światło. Na zegarku minuta po minucie mija ja z boku na bok przewracam się. Nie mogę zasnąć choć bardzo oczy mi się kleiły i wydawało się, że zaraz zasnę. W końcu zasypiam, za chwilę wstaje bo już budzik dzwoni. Mam nadzieje, że to nie początek bezsenności. 
Biorę się w garść, koniec gadania trzeba się ostro zabrać do pracy, by mieć dobry wynik z matury. Co po maturze zobaczę, nie myślę na razie o tym. Jakoś ostatnio staram się by wszystko było w miarę dobrze, ale można powiedzieć, że gdy znajdę klucz do szczęścia to ktoś oczywiście musi wymienić zamki bo trudno komukolwiek dogodzić. Problemy się warstwią z którymi nie daje rady. Życie postawiło mi przed sobą za wysokie progi. Gdy mi źle już tak bardzo, że bliski dołek, myślę sobie o pewnym cytacie: "Zawsze celuj w księżyc nawet jeśli nie trafisz znajdziesz się wśród gwiazd" Patrick Süskind, gdzieś tam w głowie dźwięczy też moje motto.

Ludzie są czasem jak kaktus, choć są niczemu niewinni ranią. (mój kaktus)
Gdzieś kiedyś przeczytałam coś takiego:
Człowiek - Czasem jestem...

Czasem jestem
jak otwarta księga,
czasem jak kolczasty jeż.
Czasem jestem jak wzburzona woda,
czasem jak liść na jesiennym wietrze.
Zawsze jednak jestem człowiekiem,
pełnym myśli i uczuć,
które czynią mnie tym, kim chce być.

Wczoraj mnie oświeciło, że już za miesiąc będą święta. 

Mania.